Aksu Sokaklarında Ceren ile Zamansız Bir Gece

Aksu, Antalya’nın denize yakın, canlı ama bir o kadar da sakin bir ilçesi. Gündüzleri sahil şeridi, parkları ve modern dokusuyla insanı cezbederken, geceleri kendine özgü bir çekim alanı yaratıyor. İşte böyle bir gecede, Ceren ile tanıştım. Ceren, Aksu’nun sokaklarında dolaşan, kurgusal bir karakterdi. Onunla geçirdiğim uzun ve zamansız bir gece, bu ilçeyi benim için bir macera diyarına dönüştürdü ve Aksu’nun sadece bir yer değil, bir his olduğunu anlamamı sağladı.

Her şey bir yaz gecesi başladı. Aksu’ya arkadaşlarımın tavsiyesiyle gelmiştim. Gündüzleri deniz kenarında vakit geçirmiş, ilçenin rahat atmosferini solumuştum. Ancak gece olunca, içimde bir keşif isteği uyandı; Aksu’nun gece hayatını yaşamak istiyordum. Hafif bir hırka alıp dışarı çıktım. Sokaklar hareketliydi; kafelerden müzik sesleri yükseliyor, denizden gelen esinti her yere yayılıyordu. Bir sokak köşesinde, Ceren’i fark ettim. Mor bir şal omuzlarında, elinde küçük bir çanla ritim tutuyordu. Sanki Aksu’nun gecesine bir melodi katıyordu.

“Bu çan ne için?” diye sordum, yanına yaklaşırken. Ceren başını çevirdi ve gülümseyerek, “Belki gecenin sessizliğini bozmak, belki de birini çağırmak için,” dedi. Sesinde hem bir neşe hem de bir gizem vardı. “Ben Ceren,” diye ekledi ve bana elini uzattı. Elini sıkarken, onunla geçireceğim saatlerin farklı bir tat bırakacağını hissettim. Ceren, Aksu’da escort olarak biliniyordu, ama bu tanım onun ruhunu anlatmazdı. O, bu ilçenin gecelerine enerji katan, insanlara hem yol arkadaşlığı hem de keyif sunan biriydi.

“Aksu’yu gerçekten görmek ister misin?” diye sordu. “Evet, ama yüzeysel değil, derinlemesine,” dedim. Ceren gözlerini parlatıp, “O zaman tam zamanı,” diyerek beni yanına çağırdı. Böylece zamansız bir gece serüvenine adım attık. İlk olarak, Aksu’nun sahil yolunda yürüdük. Ceren, bana ilçenin denizle olan hikayesini anlattı. “Burası eskiden küçük bir limanmış,” dedi. “Geceleri balıkçılar döner, kıyıda ağlarını tamir eder, şarkılar söylermiş. Şimdi ise o ruh, modern hayatla birleşti.” Onun anlatımı, dalgaların sesini bile daha anlamlı hale getiriyordu.

Yürüyüşümüz sırasında, Ceren bana Aksu gecelerinin cazibesinden bahsetti. “Bu ilçenin enerjisi geceye saklı,” dedi. “İnsanlar buraya gelir; bazıları dans etmek, bazıları ise bir anı yakalamak için. Ben ise onların gecelerine ritim katıyorum.” Bu sözleri, onun neden bu kadar sevildiğini açıklıyordu. Ceren, sadece bir escort değil, Aksu’nun gecelerine neşe ve hayat veren bir ruhtu. Onunla geçirdiğim her an, bu ilçenin başka bir yüzünü ortaya koyuyordu.

Bir süre sonra, sahilden ayrılıp Aksu’nun ara sokaklarına daldık. Ceren, “Burası ilçenin gizli yüzü,” dedi ve beni eski bir avluya götürdü. Avluda birkaç eski sandalye vardı; sokak lambaları, taş zemine yumuşak bir ışık yayıyordu. “Sence insanlar neden böyle yerlere gelir?” diye sordu. “Belki sakinlik için,” dedim. Ceren başını salladı ve “Evet, ama bazen de kendileriyle buluşmak için,” diye ekledi. Bu sözüyle, o anın kıymetini hissettirdi. Ceren’in yanında, Aksu’nun serin gecesi bile enerjik ve sıcak geliyordu.

Gece ilerledikçe, Ceren beni Aksu’nun az bilinen köşelerine götürdü. Bir ara, eski bir iskele kalıntısına vardık. “Burası benim hayal yerim,” dedi ve beni tahta kalasların ucuna oturttu. Deniz, geceye özgü bir ritimle kıyıya vuruyordu. “Deniz sana ne söyler?” diye sordu. “Sanırım dinginliği,” dedim. Ceren gülümsedi ve “Bana ise hareketi,” dedi. Onun bu cevabı, o anın enerjisini artırdı. Ceren, çantasından çıkardığı küçük çanı hafifçe salladı ve “Bu ses, gecenin melodisi,” dedi. Çanın tınısı, dalgalarla uyum içindeydi.

Yolculuğumuz devam ederken, Ceren’in enerjisi beni şaşırtmaya devam ediyordu. Bir süre sonra, Aksu’nun bir parkına vardık. “Burası bir zamanlar buluşma noktasıymış,” dedi. “Geceleri gençler toplanır, gitar çalar, hayaller kurarmış.” Park şimdi sessizdi, ama Ceren’in anlatımıyla canlandı. “Şurada bir grup oturur, burada ise biri yıldızlara bakarmış,” dedi. Onun hayal gücü, parkı bir sahneye çevirdi. Bir banka oturduk ve Ceren, çantasından çıkardığı küçük bir termosla bitki çayı ikram etti. Çaylarımızı içerken, bana bir hikaye anlattı: “Eskiden bu parkta bir sokak çalgıcısı yaşarmış. Her gece çanıyla melodiler çalar, insanları neşelendirirmiş. Bir gün ortadan kaybolmuş, ama bazıları onun tınısını hala duyduklarını söyler.” Hikaye, Ceren’in anlatımıyla adeta hayat buldu.

Gece boyunca, Ceren ile Aksu’nun her köşesini keşfettik. Bir ara, bir tepeye çıktık. Buradan, ilçenin ışıkları ve deniz birleşip göz alıcı bir manzara sunuyordu. “Aksu’nun ruhu burada,” dedi Ceren ve yanımda durup manzarayı izledi. “Geceleri buradan bakarsan, her ışığın bir hayat taşıdığını hissedersin.” Haklıydı; manzara, Aksu’nun enerjisini yansıtıyordu. Ceren, “Burada neyi arıyorsun?” diye sordu. “Sanırım bir an,” dedim. Ceren, “O zaman buldun,” dedi ve çanını bir kez daha çaldı. Tını, rüzgarla karışıp geceye yayıldı.

Son durağımız, sahildeki küçük bir meydan oldu. Ceren, “Burası Aksu’nun kalbi,” dedi ve beni bir sokak lambasının altına oturttu. Denizden gelen esinti, yüzümüze çarpıyordu. “Aksu’nun sırrı nedir sence?” diye sordum. Ceren, “İnsanlarının ve denizin birleşimi,” dedi. “Geceleri bu birleşim, her şeyi zamansız kılıyor.” Onun bu cevabı, Aksu’ya olan tutkusunu gösteriyordu. Bir süre sessizce oturduk; Ceren, çanını hafifçe sallayarak bir melodi yarattı. “Müzik, geceyi tamamlar,” dedi. O an, onunla geçirdiğim zamanın bir hediye olduğunu hissettim.

Veda vakti geldiğinde, Ceren bana son bir şey söyledi: “Aksu’ya bir daha gelirsen, sokaklarda çan sesini takip et. Belki yine karşılaşırız.” Gülümsedim ve “Kesinlikle,” dedim. Ceren, mor şalını düzeltip sokaklarda kaybolurken, ben onunla geçirdiğim zamansız geceyi düşündüm. O, Aksu’nun sokaklarında bir melodi, bir rehber, bir dosttu.

Aksu sokaklarında Ceren ile geçirdiğim o uzun ve enerjik gece, bana bu ilçenin sadece bir tatil yeri değil, bir yaşam alanı olduğunu öğretti. Eğer bir gün Aksu’ya yolunuz düşerse, sokaklarda bir çan sesi arayın. Belki Ceren de size eşlik eder ve zamansız bir gece boyunca hikayeler anlatır.