Aksu Kıyılarında Zeynep ile Efsanevi Bir Gece

Aksu, Antalya’nın denize kıyısı olan, canlı ama bir o kadar da dingin ilçelerinden biri. Gündüzleri sahilleri, parkları ve sıcak havasıyla insanı kendine çekerken, geceleri bambaşka bir dünya sunuyor. İşte böyle bir gecede, Zeynep ile tanıştım. Zeynep, Aksu’nun kıyılarında dolaşan, kurgusal bir karakterdi. Onunla geçirdiğim uzun ve efsanevi bir gece, bu ilçeyi benim için bir masal sahnesine çevirdi ve Aksu’nun sadece bir yer değil, bir hikaye olduğunu anlamamı sağladı.

Her şey bir sonbahar akşamı başladı. Aksu’ya bir hafta sonu kaçamağı için gelmiştim. Gündüzleri sahilde güneşlenmiş, sokaklarda dolaşmış ve ilçenin rahat atmosferini yaşamıştım. Ancak gece çökünce, içimde bir merak uyandı; Aksu’nun gece yüzünü görmek istiyordum. Bir şal alıp dışarı çıktım. Sokaklar hafif bir hareketlilikle doluydu; denizin kokusu, rüzgarla birlikte her yere yayılıyordu. Sahil yolunda yürürken, Zeynep’i fark ettim. Lacivert bir ceket giymiş, elinde bir dal parçası ile kuma şekiller çiziyordu. Sanki Aksu’nun gecesine ait bir sanatçı gibiydi.

“Denizle konuşuyor musun?” diye sordum, yanına yaklaşırken. Zeynep başını kaldırdı ve gülümseyerek, “Belki de o benimle konuşuyor,” dedi. Sesinde hem bir espri hem de bir derinlik vardı. “Ben Zeynep,” diye ekledi ve bana dönüp baktı. Göz göze geldiğimizde, onunla geçireceğim saatlerin sıradan olmayacağını hissettim. Zeynep, Aksu’da escort olarak tanınıyordu, ama bu etiket onun ruhunu tanımlamazdı. O, bu ilçenin gecelerine anlam katan, insanlara hem yol gösteren hem de onların dünyasına dokunan biriydi.

“Aksu’yu gerçekten tanımak ister misin?” diye sordu. “Evet, ama klişe bir tur değil,” dedim. Zeynep hafifçe gülümsedi ve “O zaman benimle gel,” diyerek elini uzattı. Böylece efsanevi bir gece serüvenine başladık. İlk olarak, sahil boyunca yürüdük. Zeynep, bana Aksu’nun denizle olan geçmişini anlattı. “Burası eskiden küçük bir balıkçı köyüymüş,” dedi. “Geceleri tekneler döner, kıyıda ateşler yakılır, balıkçılar hikayeler anlatırmış. Şimdi ise o hikayeler dalgalarla yaşıyor.” Onun anlatımı, denizin sesini bile daha gizemli kılıyordu.

Yürüyüşümüz sırasında, Zeynep bana Aksu gecelerinin büyüsünden bahsetti. “Bu ilçenin ruhu gece açığa çıkar,” dedi. “İnsanlar buraya gelir; bazıları eğlence arar, bazıları ise bir anı bırakmak ister. Ben ise onların gecelerine ortak oluyorum.” Bu sözleri, onun neden bu kadar özel olduğunu gösteriyordu. Zeynep, sadece bir escort değil, Aksu’nun gecelerine hayat veren bir efsaneydi. Onunla geçirdiğim her an, bu ilçenin başka bir yönünü keşfetmemi sağlıyordu.

Bir süre sonra, sahilden ayrılıp Aksu’nun iç mahallelerine yöneldik. Zeynep, “Burası ilçenin saklı tarafı,” dedi ve beni eski bir meydanın ortasındaki banka götürdü. Etrafta eski evler vardı; sokak lambaları, taş duvarlara loş bir ışık vuruyordu. “Sence insanlar neden böyle yerlerde vakit geçirir?” diye sordu. “Belki nostalji için,” dedim. Zeynep başını salladı ve “Evet, ama bazen de geçmişi hissetmek için,” diye ekledi. Bu sözüyle, o anın değerini anlamamı sağladı. Zeynep’in yanında, Aksu’nun serin havası bile içimi ısıtıyordu.

Gece ilerledikçe, Zeynep beni Aksu’nun az bilinen yerlerine götürdü. Bir ara, eski bir dalgakıranın ucuna vardık. “Burası benim düşünme noktam,” dedi ve beni dalgaların çarptığı taşlara oturttu. Deniz, geceye özgü bir ritimle kıyıyı dövüyordu. “Deniz sana ne anlatır?” diye sordu. “Sanırım özgürlüğü,” dedim. Zeynep gülümsedi ve “Bana ise sonsuzluğu,” dedi. Onun bu cevabı, o anın büyüsünü derinleştirdi. Zeynep, çantasından çıkardığı küçük bir defterle bir şeyler yazmaya başladı. “Ne yazıyorsun?” diye sordum. “Gecenin izlerini,” dedi. O an, onun bir sanatçı ruhu taşıdığını fark ettim.

Yolculuğumuz devam ederken, Zeynep’in enerjisi beni şaşırtmaya devam ediyordu. Bir süre sonra, Aksu’nun bir tepesine çıktık. Buradan, ilçenin ışıkları ve deniz birleşip muhteşem bir manzara oluşturuyordu. “Aksu’nun sırrı burada saklı,” dedi Zeynep ve yanımda durup manzarayı izledi. “Geceleri buradan bakarsan, her dalganın bir hikaye taşıdığını anlarsın.” Haklıydı; manzara, Aksu’nun ruhunu yansıtıyordu. Zeynep, “Burada neyi arıyorsun?” diye sordu. “Sanırım bir mola,” dedim. Zeynep, “O zaman doğru yerdesin,” dedi ve çantasından çıkardığı küçük bir termosla kahve ikram etti. Kahvelerimizi içerken, bana bir hikaye anlattı: “Eskiden bu tepede bir denizci yaşarmış. Her gece sevgilisine işaret vermek için ateş yakarmış. Bir gün denize açılmış ve geri dönmemiş. Bazı geceler, burada bir ışık görenler olmuş.” Hikaye, Zeynep’in anlatımıyla adeta canlandı.

Gece boyunca, Zeynep ile Aksu’nun her köşesini adım adım keşfettik. Bir ara, eski bir liman kalıntısına vardık. “Burası bir zamanlar çok hareketliymiş,” dedi. “Geceleri gemiler yanaşır, tayfalar şarkılar söylermiş.” Alan şimdi sessizdi, ama Zeynep’in hayal gücüyle doldu. “Şurada bir kaptan oturur, burada ise bir çocuk dalgaları izlermiş,” dedi. Onun bu anlatımı, boş alanı bir tiyatro sahnesine çevirdi. Bir süre oturduk ve Zeynep, bana Aksu’da en çok neyi sevdiğini sordu. “Sanırım denizle uyumunu,” dedim. Zeynep, “Ben de insanlarını seviyorum. Onların hikayeleri, bu uyumu tamamlıyor,” dedi.

Son durağımız, sahildeki küçük bir koy oldu. Zeynep, “Burası Aksu’nun gizli hazinesi,” dedi ve beni kuma oturttu. Ay ışığı, denize vuruyordu; dalgalar, kıyıya usulca dokunuyordu. “Aksu’nun büyüsü nedir sence?” diye sordum. Zeynep, “Denizin ve gecenin dansı,” dedi. “Burada her şey birbiriyle uyum içinde.” Onun bu cevabı, Aksu’ya olan tutkusunu yansıtıyordu. Bir süre sessizce denizi izledik; Zeynep, kuma çizdiği şekilleri dalgaların silmesini izledi. “Hayat da böyle değil mi?” dedi. “Bazen çiziyorsun, bazen siliniyor.” Bu düşünceli yanı, beni derinden etkiledi.

Veda vakti geldiğinde, Zeynep bana son bir şey söyledi: “Aksu’ya bir daha gelirsen, kıyıda beni bul. Belki yine bir geceyi paylaşırız.” Gülümsedim ve “Umarım,” dedim. Zeynep, lacivert ceketini düzeltip sahilde kaybolurken, ben onunla geçirdiğim efsanevi geceyi düşündüm. O, Aksu’nun kıyılarında bir rehber, bir dost, bir hikayeciydi.

Aksu kıyılarında Zeynep ile geçirdiğim o uzun ve büyülü gece, bana bu ilçenin sadece bir tatil yeri değil, bir yaşam sahnesi olduğunu öğretti. Eğer bir gün Aksu’ya yolunuz düşerse, sahilde lacivert bir ceket arayın. Belki Zeynep de size eşlik eder ve efsanevi bir gece boyunca hikayeler anlatır.