Aksu Gecelerinde Pelin ile Büyülü Bir Serüven

Aksu, Antalya’nın hareketli ama bir o kadar da huzurlu ilçelerinden biri. Gündüzleri sahil şeridi, yeşil alanları ve modern yaşamıyla dikkat çekerken, geceleri bambaşka bir çekicilik kazanıyor. İşte böyle bir gecede, Pelin ile tanıştım. Pelin, Aksu’nun sokaklarında dolaşan, kurgusal bir karakterdi. Onunla geçirdiğim uzun ve büyülü bir gece, bu ilçeyi benim için unutulmaz kıldı ve Aksu’nun sadece bir yer değil, bir duygu olduğunu anlamamı sağladı.

Her şey bir ilkbahar akşamı başladı. Aksu’ya kısa bir tatil için gelmiştim. Gündüzleri denize girmiş, sahilde yürümüş ve ilçenin enerjisini hissetmiştim. Ancak gece olunca, içimde bir merak uyandı; Aksu’nun gece hayatını keşfetmek istiyordum. Hafif bir ceket alıp dışarı çıktım. Sokaklar canlıydı; kafelerden gelen kahkahalar, rüzgarın deniz kokusuyla karışan esintisi her yere hakimdi. Bir sahil yolunda yürürken, Pelin’i fark ettim. Beyaz bir elbise giymiş, elinde küçük bir fenerle denize bakıyordu. Sanki Aksu’nun gecesine ait bir peri gibiydi.

“Deniz bu saatte daha mı güzel?” diye sordum, yanına yaklaşırken. Pelin başını çevirdi ve gülümseyerek, “Deniz her saatte güzel, ama gece ona ruh katan insanlar var,” dedi. Sesi yumuşak ama kendinden emindi. “Ben Pelin,” diye ekledi ve bana elini uzattı. Elini sıkarken, onunla geçireceğim saatlerin farklı olacağını hissettim. Pelin, Aksu’da escort olarak biliniyordu, ama bu tanım onun kişiliğini anlatmaya yetmezdi. O, bu ilçenin gecelerine renk katan, insanlara hem arkadaşlık hem de rehberlik sunan biriydi.

“Aksu’yu tanımak ister misin?” diye sordu. “Evet, ama sıradan bir tur değil,” dedim. Pelin gözlerini parlatıp, “O zaman doğru kişiyle karşılaştın,” diyerek beni yanına davet etti. Böylece uzun bir gece serüvenine adım attık. İlk olarak, sahil boyunca yürüdük. Pelin, bana Aksu’nun denizle olan bağını anlattı. “Burası eskiden balıkçıların toplandığı bir yerdi,” dedi. “Geceleri tekneler döner, sahilde ateşler yakılır, hikayeler paylaşılırmış. Şimdi ise o ruh hala burada, sadece şekil değiştirdi.” Onun anlatımı, sahilin dalga seslerini bile daha anlamlı kılıyordu.

Yürüyüşümüz sırasında, Pelin bana Aksu gecelerinin cazibesinden bahsetti. “Bu ilçenin enerjisi gece ortaya çıkar,” dedi. “İnsanlar buraya gelir; bazıları eğlenmek, bazıları ise bir anı biriktirmek için. Ben ise onların gecelerine eşlik ediyorum.” Bu sözleri, onun neden bu kadar sevildiğini açıklıyordu. Pelin, sadece bir escort değil, Aksu’nun gecelerine hayat veren bir ruhtu. Onunla geçirdiğim her an, bu ilçenin farklı bir yüzünü gösteriyordu.

Bir süre sonra, sahilden ayrılıp Aksu’nun iç sokaklarına daldık. Pelin, “Burası ilçenin kalbi,” dedi ve beni eski bir çınar ağacının altına götürdü. Ağacın dalları, sokak lambalarının ışığında gölgeler oluşturuyordu. “Sence insanlar neden böyle yerlerde durur?” diye sordu. “Belki huzur bulmak için,” dedim. Pelin başını salladı ve “Evet, ama bazen de kendilerini bulmak için,” diye ekledi. Bu sözüyle, o anın değerini anlamamı sağladı. Pelin’in yanında, Aksu’nun serin gecesi bile sıcacık geliyordu.

Gece ilerledikçe, Pelin beni Aksu’nun gizli köşelerine götürdü. Bir ara, eski bir balıkçı kulübesine vardık. “Burası artık kullanılmıyor,” dedi, “ama bir zamanlar balıkçılar burada toplanır, ağlarını onarır, şarkılar söylerdi.” Kulübenin önüne oturduk ve Pelin, çantasından çıkardığı küçük bir termosla çay ikram etti. Çaylarımızı yudumlarken, bana bir hikaye anlattı: “Eskiden bu kulübede bir balıkçı yaşarmış. Her gece denize açılır, ama bir gün geri dönmemiş. Bazı geceler, dalgalar arasında onun sesini duyanlar olmuş.” Hikaye gerçek miydi, yoksa Pelin’in hayal gücünden mi çıkmıştı bilmiyordum, ama o an kendimi hikayeye kaptırdım.

Yolculuğumuz devam ederken, Pelin’in enerjisi beni büyülemeye devam ediyordu. Bir süre sonra, Aksu’nun tepelerinden birine çıktık. Buradan, ilçenin ışıkları ve deniz birleşip muhteşem bir manzara sunuyordu. “Aksu’nun en güzel yeri burası,” dedi Pelin ve yanımda durup manzarayı izledi. “Geceleri buradan bakarsan, her ışığın bir hayat taşıdığını hissedersin.” Haklıydı; manzara, Aksu’nun ruhunu yansıtıyordu. Pelin, “Burada neyi arıyorsun?” diye sordu. “Sanırım bir kaçış,” dedim. Pelin gülümsedi ve “O zaman buldun,” dedi. O an, onunla geçirdiğim gecenin bir hediye olduğunu fark ettim.

Gece boyunca, Pelin ile Aksu’nun her köşesini keşfettik. Bir ara, eski bir pazar alanına vardık. “Burası bir zamanlar çok kalabalıkmış,” dedi. “Geceleri sokak satıcıları, müzisyenler burayı doldururmuş.” Alan şimdi sessizdi, ama Pelin’in anlatımıyla canlandı. “Şurada bir adam zeytin satarmış, burada ise bir kadın şarkı söylermiş,” dedi. Onun hayal gücü, boş alanı bir sahneye çeviriyordu. Bir süre oturduk ve Pelin, bana Aksu’da en çok neyi sevdiğini sordu. “Sanırım enerjisini,” dedim. Pelin, “Ben de insanlarını seviyorum. Onların hikayeleri, bu enerjiyi yaratıyor,” dedi.

Son durağımız, deniz kenarındaki küçük bir iskele oldu. Pelin, ayakkabılarını çıkarıp iskeleye oturdu ve “Denize dokun, Aksu’yu hisset,” dedi. Dediğini yaptım; su serindi ama bir yandan da dinginlik veriyordu. “Aksu’nun sırrı nedir sence?” diye sordum. Pelin, “Denizle insanlarının uyumu,” dedi. “Geceleri bu uyum, her şeyi özel kılıyor.” Onun bu cevabı, Aksu’ya olan sevgisini gösteriyordu.

Veda vakti geldiğinde, Pelin bana son bir şey söyledi: “Aksu’ya bir daha gelirsen, sahilde beni ara. Belki yine bir geceyi paylaşırız.” Gülümsedim ve “Kesinlikle,” dedim. Pelin, fenerini eline alıp sahilde kaybolurken, ben onunla geçirdiğim büyülü geceyi düşündüm. O, Aksu’nun gecelerinde bir ışık, bir rehber, bir dosttu.

Aksu gecelerinde Pelin ile geçirdiğim o uzun serüven, bana bu ilçenin sadece bir tatil yeri değil, bir yaşam olduğunu öğretti. Eğer bir gün Aksu’ya yolunuz düşerse, sahilde beyaz bir elbise arayın. Belki Pelin de size eşlik eder ve büyülü bir gece boyunca hikayeler anlatır.